کاظم الساهر
اتحبنی
اتحبني بعد الذي كانا؟
آیا با وجود آن پیشامدها مرا دوست داری؟
اني احبك رغم ماكانا
من تو را دوست دارم با وجود انچه که بوده
ماضيك لا انوي اثارته
نمی خواهم گدشته ات را برانداز کنم
حسبي بانكي هاهنا الان
برای من کافیست که تو الان اینجایی
تتبسمين وتمسكين يدي
لبخند می زنی و دستم را می گیری
فيعود شكي فيكي ايمانا
و شکم در تو تبدیل به ایمان می شود
عن امس لا تتكلمي ابدا
درباره ی دیروز اصلا حرف نزن
وتالقي شعرا واجفانا
و موهایت و پلکهایت را بیارا
زمن مضی وبقيتي غالية
سال ها گذشت و نازنین ماندی
لاهنتي انتي ولا الهوی هان
نه تو از ارزشت کم شد و نه عشق بی ارزش شد
لولا المحبة يامدللتي
و اگر محبت نبود ای نازنینم
مااصبح الانسان انسانا
انسان ، انسان نمی شد
طفلين كنا في تصرفنا
در طرز رفتارمان هر دو بچگی کردیم
وغرورنا وضلال دعوانا
و غرورمان و پوچی ادعاهامان
فلكم ذهبتي وانتي غاضبة
چه بسیا تو که خشمگین می رفتی
ولكم قسوت عليكي احيانا
و چقدر من بر تو گاهی اوقات کینه می گرفتم
فلربما انقطعت رسائلنا
پس شاید که نامه هایمان قطع شد
ولربما انقطعت هدايانا
و شاید که هدیه هایمان قطع شد
مهما غلونا في عداوتنا
و هر چقدر در دشمنی هایمان بزرگی کنیم
فالحب اكبر من خطايانا
پس عشق بزرگتر از گناهان و اشتباهات ماست
هذا الهوی نار بداخلنا
این عشق اتش درون ماست
ورفيقنا ورفيق نجوانا
و دوست و یار زمزمه های ماست
طفل نداريه ونعشقه
کودکی است که از ان نگهداری می کنیم و عاشقانه دوستش داریم
مهما بكی معنا وابكانا
هر چقدر با ما گریه کند و ما را به گریه باندازد
احزاننا منه ونساله
غم هایمان از اوست و از او می خواهیم
لو زادنا دمعا واحزانا
اگر اشک و غمی به ما افزود
هاتي يديكي فانتي زنبقتي
دستهایت را بیاور که تو گل زنبق منی
وحبيبتي رغم الذي كانا
و عشق من هستی با تمام پیشامدها
